Podobnie jak w przypadku lekarza, koniecznością dla techników weterynarii jest obranie drogi zawodowej związanej z wyborem specjalności i ukierunkowaniem swojej działalności w zakresie uprawnień im nadanych.

Jednym z kierunków, dość istotnym ze względu na mnogość przypadków w codziennej praktyce (10-15% wszystkich konsultacji u zwierząt towarzyszących), jest dermatologia weterynaryjna i opieka nad zwierzętami zdrowymi oraz tymi z chorobami skóry. Kształcenie w tej dziedzinie wiedzy weterynaryjnej powinno obejmować umiejętność przeprowadzenia wywiadu dermatologicznego z właścicielem zwierzęcia oraz badania fizykalnego układu powłokowego, z oceną wykwitów w różnych częściach ciała oraz stanu utrzymania zwierzęcia.

Technik weterynarii może brać udział w procesie rozpoznawania chorób skóry poprzez dobór do określonego przypadku metod diagnostycznych, jak badanie lampą Wooda, test z taśmą samoprzylepną, wykonanie trichogramu, zeskrobiny, badania cytologicznego, wymazu do badania hodowlanego, biopsji aspiracyjnej oraz wycinka skóry do badania histopatologicznego. Wymienione metody wymagają znajomości posługiwania się odpowiednim sprzętem diagnostycznym, w tym mikroskopem, oraz właściwymi technikami barwienia preparatów. Istotna dla wiarygodności wyników badań jest również wiedza praktyczna dotycząca przechowywania i transportu próbek do badań laboratoryjnych. 

Ogromne zapotrzebowanie społeczne w zakresie zabiegów pielęgnacyjnych i leczniczych, głównie u zwierząt towarzyszących, daje technikom weterynarii także szeroki wachlarz możliwości związanych z takim rodzajem opieki weterynaryjnej. Większość chorób skóry wymaga leczenia miejscowego z zastosowaniem preparatów o działaniu przeciwłojotokowym, przeciwbakteryjnym czy przeciwgrzybiczym, których skuteczność zależy od ich prawidłowego użycia podczas kąpieli terapeutycznych. Kąpiele lecznicze na pewnych etapach postępowania stosowane są wielokrotnie w ciągu tygodnia, a cały proces może trwać od kilku do kilkunastu tygodni. Intensywna szamponoterapia zapobiega również nawrotom pewnych chorób skóry.

Oprócz leczenia miejscowego całej powierzchni okrywy włosowej i skóry bardzo istotna jest odpowiednia strategia postępowania w przypadkach zapaleń uszu, które są jednym z poważniejszych problemów dermatologicznych u psów. Szczególnie nawrotowe, alergiczne przypadki wymagają częstego czyszczenia i aplikacji leków do ucha. Różnice między zwierzętami wymagają od techników weterynarii również dużej znajomości specyfiki przebiegu określonych chorób oraz zastosowania substancji czynnych u różnych gatunków lub ras zwierząt.

Doradztwo dotyczące doboru odpowiedniego preparatu może okazać się kluczowe w końcowym efekcie i decydować o sukcesie lub porażce leczenia. Dlatego wyspecjalizowanie się w kosmetologii i dermatologii weterynaryjnej, które przecież decydują o wyglądzie psa, kota czy konia, co bezpośrednio wpływa na komfort przebywania właściciela ze swoim zwierzęciem, daje mnóstwo możliwości oraz satysfakcji zawodowych.

dr n. wet. Piotr Wilkołek

Polecane książki:

1. Szczepanik M., Wilkołek P.: Zarys dermatologii koni. Elamed 2009.

2. Patel A., Forsythe P.: Dermatologia. Seria Praktyka Lekarza Małych Zwierząt. Pomorski Z.J.H. (red.), wyd. I polskie, Elsevier Urban & Partner, 2011.

3. Hnilica K.A.: Dermatologia małych zwierząt. Kolorowy atlas i przewodnik terapeutyczny. Popiel J. (red.), wyd. II, Elsevier Urban & Partner, 2014.

4.  Bensignor E., Videmont E.: Dermokosmetyka weterynaryjna. Galaktyka 2017.

5. Wilkołek P., Szczepanik M., Śmiech A.: Algorytmy postępowania w chorobach skóry u kotów. Przewodnik diagnostyczno-terapeutyczny. Wyd. I, Elamed 2018.